Polski urząd skarbowy może teraz sprawniej ściągać zaległość z zagranicznego konta bankowego czy nieruchomości. Zrobi to też na prośbę instytucji innego kraju.
W życie weszły przepisy, które ułatwiają ściąganie polskich podatków z majątku zgromadzonego poza granicami kraju. Chodzi o ustawę z 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych (Dz.U. poz. 1289).
– Na jej podstawie dochodzić można wszelkich podatków i ceł, a także innych należności pieniężnych, w tym środków europejskich.
W praktyce oznacza to, że polski fiskus ma możliwość ściągnięcia zaległości m.in. z tytułu PIT, CIT, VAT, akcyzy, PCC czy podatku od nieruchomości.
Dotyczy to należności, których wysokość wynosi co najmniej 1,5 tys. euro, przy czym od terminu ich płatności nie upłynęło 5 lat, a w określonych przypadkach 10 lat.
Zagraniczna egzekucja będzie możliwa także po upływie 10 lat od terminu płatności podatku, jeżeli przemawia za tym ważny interes publiczny.
Do wszczęcia procedury konieczne jest sporządzenie wniosku o odzyskanie należności pieniężnych wraz z dołączonym do niego jednolitym tytułem wykonawczym, co pozwoli na przymusowy pobó należności publicznoprawnych za granicą w trybie egzekucji administracyjnej.
Kolejność dochodzenia
Przepisy nowej ustawy zasadniczo nakazują organom podatkowym w pierwszej kolejności przeprowadzić egzekucję w Polsce. Możliwe jest jednak bezpośrednie sięgnięcie do zagranicznego majątku.
Dotyczy to sytuacji, gdy polskie organy podatkowe uznają, że egzekucja podatku w Polsce nie doprowadzi do całkowitego wyegzekwowania uszczuplonych podatków lub spowodowałoby to nadmierne trudności bądź też organowi nie jest znany wystarczający majątek w Polsce, a ma on wiedzę o majątku zagranicznym dłużnika. Organy podatkowe mogą być w posiadaniu takich wiadomości, szczególnie w przypadku przedsiębiorców.
Niektóre dane, np. o rachunkach bankowych, podatnicy są bowiem zobowiązani podawać w zgłoszeniach identyfikacyjnych.
Tytuł i zarzuty
Urząd skarbowy, chcąc rozpocząć egzekucję za granicą, skorzysta z pomocy centralnego biura łącznikowego (Izba Skarbowa w Poznaniu).
Sam będzie jednak odpowiedzialny za sporządzenie wniosku oraz jednolitego tytułu wykonawczego i podanie w nim informacji o zagranicznym majątku dłużnika podatkowego, o ile jest mu on znany.
Nowe przepisy przewidują także procedurę odwoławczą – zarzuty w sprawie jednolitego tytułu wykonawczego.
Generalnie zarzut taki można oprzeć na niezgodności z treścią pierwotnego (krajowego) tytułu wykonawczego czy też określeniu wysokości należności pieniężnych niezgodnie z treścią orzeczenia właściwego organu.
Egzekucja należności
W celu ściągnięcia za granicą polskiego podatku stosowane będą odpowiednie przepisy o postępowaniu egzekucyjnym danego kraju.
Może to być więc egzekucja z rachunku bankowego czy z posiadanego majątku, np. zajęcie i sprzedaż nieruchomości.
Nowe regulacje (oparte na przepisach dyrektywy Rady 2010/24/UE) działają w obie strony – także zaległości zagranicznych podatników będą mogły być egzekwowane z posiadanego przez nich majątku w Polsce.
Jeśli polski organ egzekucyjny otrzyma pochodzący z innego państwa jednolity tytuł wykonawczy, to rozpocznie postępowanie egzekucyjne w trybie i na zasadach przewidzianych polską ustawą o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Zagraniczny podatek będzie można wyegzekwować z rachunku w polskim banku, wynagrodzenia, wierzytelności lub prawa majątkowego, a także z ruchomości lub nieruchomości.
Ucieczka poza UE też nie pomoże
Ustawa dotyczy m.in. wzajemnej pomocy w dochodzeniu należności pieniężnych dokonywanej na podstawie umów zawartych przez Polskę zarówno z państwami członkowskimi Unii Europejskiej, jak i z państwami trzecimi.
Jednocześnie zapewnia szeroką wymianę informacji między krajami o podmiotach zobowiązanych do płacenia podatków (takich jak: adres zamieszkania lub siedziby, podmiotu, posiadane rachunki bankowe, ruchomości i nieruchomości, wysokość uzyskiwanych dochodów, źródła dochodów, rodzaj i miejsce zatrudnienia, rodzaj i miejsce prowadzonej działalności).
Informacje te mają pomóc organowi egzekucyjnemu danego kraju podjąć decyzję, czy wystąpić do innego państwa z wnioskiem o udzielenie pomocy.
Źródło: Materiały Prasowe, Dziennik Gazeta Prawna
Tomasz J. Kaplan, ACCA, MBA
Jak mawiał klasyk: tylko dwie rzeczy na świecie są pewne – śmierć i podatki 🙂